Το Μουσείο του Λούβρου υποκλίνεται στην πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας…
Με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, το 1821, το Μουσείο του Λούβρου τιμά την Ελλάδα με τη διοργάνωση μιας μεγάλης περιοδικής έκθεσης. Σήμερα ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, εγκαινιάζουν την έκθεση στο Παρίσι.
Ένα από τα δημοφιλέστερα καθώς και παλαιότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο, το Μουσείο του Λούβρου, ανοίγει τις πύλες του και την αίθουσα των περιοδικών εκθέσεων του Hall Napoleon, προς τιμήν της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς… Φιλοξενεί περισσότερα από 35.000 εκθέματα παγκόσμιας κληρονομιάς, με το πρώτο έργο τέχνης που προστέθηκε στη συλλογή να είναι ο πίνακας της Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι τον 16ο αιώνα.
Τα εκθέματα στο Λούβρο προβάλλουν μια σύγχρονη επιστημονική θεώρηση των πολιτισμικών σχέσεων της Ελλάδας με τη Γαλλία και κυρίως της Αθήνας και του Παρισιού, από την εποχή των πρώτων πρέσβεων, στα τέλη του 17ου αιώνα, στην τότε οθωμανική επικράτεια, έως τη Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων και την έκθεση των Ελλήνων νεωτερικών καλλιτεχνών της Ομάδας Τέχνης στο Παρίσι, το 1919.
Μέσα από 356 έργα παρουσιάζονται οι απαρχές της φραγκικής/γαλλικής παρουσίας στον ελλαδικό χώρο μετά τη Δ΄ Σταυροφορία, οι καλλιτεχνικές αξίες στη μεταβυζαντινή Ελλάδα, ο ελληνικός αγώνας για εθνική ανεξαρτησία, τα ταξίδια Γάλλων πρέσβεων στην Ελλάδα κα το φιλελληνικό κίνημα, η γαλλική επιστημονική αποστολή του Μορέως.
Μεγάλο τμήμα της έκθεσης είναι αφιερωμένο στην Αθήνα των ετών 1834 – 1878, ως νέα πρωτεύουσα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, και δη στην πολεοδομία και την αρχιτεκτονική της πόλης, στην ανάπτυξη του λεγόμενου Αθηναϊκού κλασικισμού», στα ήθη της αθηναϊκής κοινωνίας, και στις επιδράσεις των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών τάσεων στους καλλιτέχνες της εποχής, καθώς και στην ίδρυση της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής.
Σε ξεχωριστή ενότητα παρουσιάζονται οι απαρχές της αρχαιολογικής έρευνας στην Ελλάδα (γαλλικές ανασκαφές στη Δήλο και τους Δελφούς), ενώ η τελευταία ενότητα επικεντρώνεται στην Αθήνα του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού αιώνα, ειδικότερα στη σχέση των Ελλήνων καλλιτεχνών με τη νεωτερική τέχνη που έχει ως επίκεντρο το Παρίσι. Γίνεται επίσης αναφορά στο αναπτυσσόμενο ενδιαφέρον της εποχής για το βυζαντινό παρελθόν, μετά, ωστόσο, την απώλεια σημαντικού μέρους των βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων της Αθήνας στο πλαίσιο πολιτικών επιλογών σύνδεσης της Ελλάδας με το κλασικό παρελθόν της. Το εμβληματικό έργο του Φώτη Κόντογλου, ο «Λαοκόων» κλείνει την έκθεση.
Στην έκθεση δανείζουν έργα 51 πολιτιστικά ιδρύματα του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων τα Κρατικά Μουσεία του Βερολίνου, το Βρετανικό Μουσείο, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, το Μουσείο του Cluny, το Musee d’Orsay, το Petit Palais και η Πινακοθήκη Gabriel Millet. Σημαντικά έργα προέρχονται από την Ελλάδα, από Εφορείες Αρχαιοτήτων και μουσεία αρμοδιότητας ΓΔΑΠΚ (44 έργα), την Εθνική Πινακοθήκη, το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, το Μουσείο Μπενάκη και τη Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. Η έκθεση συνοδεύεται από λεπτομερή εικονογραφημένο κατάλογο, με συμμετοχή Ελλήνων επιστημόνων στα κείμενά του, και λεύκωμα.
Πηγή: https://edwzeis.gr/
